Nog veel natuurfraais op het noordereiland Nieuw-Zeeland

De foto`s hadden jullie al wat doorgekregen, maar nu nog wat de verhalen (meestal is het andersom…). De Tongariro crossing hoe ze dit hier heten ofte de lange wandeling doorheen het vulkanisch gebied van het Tongariro Nationaal park is effectief de moeite. Op `t gemak vertrokken omstreeks 15h tot net voor de hut en kampeerplaats die ik niet had geboekt en dit dus op de dag dat het pad niet open was wegens te hevige wind (en dat hebben we geweten, aan 70 km per uur bivouac opzetten is net iets anders dan bij een stralend zonnetje). Die ochtend overigens nog de blue duck gezien (het eendje op de foto, maar dus wel een zeldzaam beestje dat ik vele malen niet op het zuidereiland heb gespot, dus wel leuk). Om middernacht wind gevallen en ik ben om 4h15 opgestaan, zodat ik om 5h30 ongeveer tocht kon aanvatten (met zware rugzak, dus niet zoals de dagjestoeristen) en er waren mogelijks twee vulkanen te beklimmen. Uiteraard heb ik dit op die prachtige windstille dag niet kunnen laten en heb beiden gedaan. Eerste vulkaantop (2200 m) enkel voor de echte klimmers (1h15 minuten op en 1h15 naar beneden, waar je geen enkele seconde normaal kon staan). Steiler had niet gekunnen en naar beneden glijd je grote delen mee met het steenpuin. Maar het zicht was enorm en de plaats zelf ook. Als je die vulkaan van verder bekijkt en weet waar je hebt gestaan, dan lijkt het onmogelijk. De tweede vulkaantop was eerder een extra wandeling en de crossing in zijn geheel was ongelooflijk mooi (die kleuren zijn onbeschrijflijk, groen, rood, geel tinten) dus inderdaad misschien wel mooiste dagtocht en dat dus samen met duizend wandelaars denk ik. Pas om 18h30, dus 13 uur later aan straat aangekomen en daar gelukkig nog met lift tot in Taupo geraakt. In Taupo een echte rustdag: een kleine wandeling naar warmwaterstroompje (daar heb ik echt van genoten) en een rapid (rivier stroomt door een zeer lange vernauwing, toch ongelooflijk hoeveel speciale natuur specialekes er hier zijn) de traditionele 10 km op de rustdag (prachtig bij valavond met in de verte de vulkaan die ik heb beklommen) en dan nog mosselen klaargemaakt… njam.

Volgende opgave een laatste maar moeilijk bereikbaar park. Te lang verhaal maar uiteindelijk overal geraakt en gezien wat ik wilde zien, maar bovenal gehoord wat ik niet meer had verwacht: een kiwi en dit midden in het bos om 2h30 en moet redelijk dicht bij me geweest zijn. Ook nog de enige uil van Nieuw-Zeeland gezien op een tak net voor mijn tentje (vroeg zich vermoedelijk ook af wat ik daar deed) en verder… hermelijn, hert, wilde kat (de dieren die ze hier liever niet zien gezien ze niet goed zijn voor inheemse flora en fauna), dus dat enorme bos was wel de moeite. Dan terug naar de bewoonde wereld, het toertische Rotorua, een stad gebouwd boven de vulkaanactiviteiten. Grappig om te zien hoe de stadsparken smeulende en kokende waters bevatten, naast kolkende modderpoelen. In deze stad ook rustig aan gedaan met een bezoek aan een geyser en nog wat andere vulkaanfraais en de bevestiging gekregen dat het geluid wel degelijk een kiwi was (van de verzorgster van een kiwihuis in het lokale park).

Daarna richting Coromandel-schiereiland. Wat wisselvallig weer, dus echt strandweer was het niet en dan toch nog een lange wandeling gedaan in het Coromandel Forest Park. Ik had er een wandeling van tweetal uurtjes gepland om in het bos te slapen, maar ben tot aan een hut gegaan, 5 uur lang... en dan in de  ochtend via een andere weg en Kauri bomen (zeer zeldzaam) ook nog 5 uur terug... en met regen, veel modder en steil in vele stukken, dus nog goed gezweet als afsluiter voor Nieuw-Zeeland.

Volgende keer dus vanuit Australie, na 2 maanden natuurgeweld benieuwd naar dit grote land…