Costa Rica, Corcovado en Los Quetzales Nationaal Park

Ondertussen een week met Fangio, mijn vriend op doorreis. Nadat ik in Cuidad Neily een snipperdagje vulde met een bezoek aan het Refugio National de Fauna Silvestre Golfito in jawel Golfito - lees wat zwemmem in de baai, wandeling door jungle en mijn eerste overvliegende ara's en echt grote slang - vertrokken we richting het Corcovado NP. Reserveren is noodzakelijk en gelukkig moesten we maar een dag wachten op een toelaing voor een overnachtingsplaats in Sirena, midden in het park. We besloten de dag er voor al naar de grens van het park te reizen en er net voor de parkingang wild te kamperen op het strand (zie foto). De eerste dag was een 16 km lange tocht naar Sirena langs de kust. We zagen veel ara's, wilde varkens en jawel een tapir, maar Fangio was totaal uitgeput, niettegenstaande een verfrissende duik in de Pacific. Ik heb de avond nog wat rondgewandeld en krokodil en apen gezien, maar Fangio kon niet meer en besloot zelfs om uit het park terug te vliegen met een klein vliegtuigje... Ik zou daarom de zware trektocht naar Los Patos het rangerstation aan de andere kant van het park doorheen jungle van 23 km de volgende ochtend alleen aanvatten. Om zeker op tijd aan te komen in Los Patos besloot ik om 4h30 te vertrekken en dus anderhalf uur in het donker te wandelen. Ik kreeg de mondelinge toestemming van een van de parkwachters, nadat hij me nog wat wegbeschrijving had gegeven. Indien ik de weg niet zou vinden, kon ik nog altijd terug en helemaal terug naar Carate, dezelfde weg langs het strand, maar dat was absoluut iets wat ik niet zou willen. Uiteindelijk heb ik alles toch eenvoudig gevonden. Tijdens het nachtelijk deel bij oversteken klein riviertje wel een krokodil gezien ttz de rode ogen, die weerkaatsten van het licht van mijn hoofdlampje (ik dacht eerst dat het wildkampeerders waren...). Even later ook een coralsnake tegengekomen, op een meter voor mijn stappen, beestje is dodelijk giftig. Na anderhalf uur wandelen daglicht en eerste grote rivier overgestoken en na wat logisch redeneerwerk de juiste trails gevolgd kwam ik na 4 en een half uur stappen zonder enig bordje aan bij een rivier waar ook een groepje uit de andere richting kwam. Dus ik was zeker juist en dan was het nog het heuvelachtig stuk over voor zo'n drie uur en na 9 uur trekken was ik er al. Het was een fantastiche wandeling geweest, volledig doorweekt van het zweten, maar de jungle is zo puur mooi. Gezien je niet mocht slapen in Los Patos, ben ik iets verderop opnieuw gaan wildkamperen na een verfrissende wasbeurt in de rivier. De volgende dag nog een 20-tal keer deze rivier doorwaden en na 5 uur wandelen had ik mijn bus naar Puerto Jimenez waar Fangio stilaan was bekomen en aangesterkt.

Gezien ik het moeilijk te bereiken NP La Amistad al in Panama had bezocht, vonden we een alternatief in het NP Los Quetzales. Het was er prachtig, maar hebben naast ongelooflijk vele vogels echter geen Quetzal gezien (op 100 m na waren we net te laat waar een horde vogelaars met superkijkers ook net twee Quetzals hadden gemist en een koppel toeristen dolgelukkig een foto kon laten zien van twee van dergelijke beestjes mooi zittend op een takje...). Het park zelf viel wel wat tegen (met wat wandelwerk er naar en terug, goed voor Fangio zijn conditie...), maar de locatie waar we verbleven in San Gerardo de Dota, was super bij Mirian, leuk huisje en lekker eten en vruchtensap en vogels overal.

Nu zijn we ondertussen in Alajuela, net voorbij San Jose, waar we morgen een toeristenuitstapje doen naar de vulkaan Poas.