SF naar Pinnacles NP

Daar gaan we... De testrit op woensdag de dag voor ik echt vertrok met alle bagage was al een specialleke: 6 uur bijna in de regen, maar het deerde niet echt. Alle regenkleding dus goed uitgetest. Over de Golden Gate bridge, richting heuvels en strandreservaten en onwaarschijnlijk maar lynx gezien (hier Bobcat genoemd). Getwijfeld  maar bevestigd door natuurvrijwilligster die stelt dat ze overdag kunnen jagen. De dag nadien spijtig genoeg een dood exemplaar langs de weg en het was bijna identiek. Laatste 10 minuten nog extra regentest met hagelbollen... Maar volgende dag dus vertrokken langs de kust. En lap weeral prijs, walvissen en zee-otters. Ik had voor mezelf uitgemaakt om eerste nacht op camping te slapen om te zien of alles in de bivouac geraakte, maar dan toch net ´buiten´ een natuurreservaat vrij geslapen. Dit lukte en volgende dag verder richting eerste NP. Passerend langs minder fraaie landschappen  nl intensieve landbouw. Geen camping in de buurt en net als ik dan toch een klein eucalyptusbosje vond band weer plat. Die nacht dus minder leuk. Volgende ochtend leek het ok, maar na enkele km weer plat. Dus langs een vies grachtje gaatje gezocht en gevonden, dus wil vertrekken en opnieuw plat. Was het beu dus nieuwe binnenband opgelegd en wil vertrekken, opnieuw plat. Dan heb ik eens zeer hard geroepen. Alle ratio bij elkaar verzameld, want platteband = gaatje en jawel ook in nieuwe binnenband een gaatje. Ik heb band en wiel  zeer zorgvuldig bekeken en niets gevonden. Net als ik klaar ben is daar Monica, een gepensioneerde leerkracht die me al zag zitten. Ze gaf me een lift (camionette) en overgebleven ontbijt (van haar vrienden). Ontbijt was voor mij een volle maaltijd en ik had uurtje tijd gewonnen. Dus met nieuwe energie richting Park. Was stijl omhoog en uiteindelijk boven. Bleek dat de camping aan de oostzijde lag en ik stond aan westkant van Park en je mocht niet fietsen naar de andere kant. Was ook over een trail. Toch beslist om fiets over de berg te sleuren, niet fietsen en dat lukte redelijk. Ik bereikte dus de andere kant en vanaf de parking daar op de macadam begon ik richting camping te fietsen tot zwaailichten achter me. De eerste ontmoeting met de park-rangers, zoals in de films... aan de kant, identity card please. Me er wel uitgepraat... en dan eindelijk camping en douche, maar: camping vol. Dus ik moest er die kant weer uit (wou geen tweede aanvaring) en uiteindelijk plaatsje gevonden thv een rare 90 graden bocht. Daar komt toch niemand dacht ik, tot om 22h30 ze daar beginnen te straatracen met van die bulderende auto´s. Gelukkig moest er geen van die gasten pissen, want hadden ze dat fietserke daar zien liggen... Ok volgende dag nog tot 15h moeten wachten voor ze me een plaats gaven op een site die eigelijk gesloten was, haja je kon er geen auto zetten door modder vooraan. Maar uiteindelijk nog een mooie (tweede wandeling) en goed geslapen om de volgende dag te vertrekken naar het volgende NP Yosemite, een van de hoogtepunten...