natte Wet Tropics

Dag iedereen,

Er is er eentje nat en vochtig geweest. Je kan het ook anders bekijken en stellen dat ik geluk heb gehad dat ik nog een dagje in zonnige omstandigheden heb kunnen snorkelen in Cairns, want in totaal uiteindelijk 10 opeenvolgende regendagen... in de Wet Tropics, tja. Na Yungaburra heb ik enkele mooie watervallen bezocht maar de eerste avond niet meer op mijn beoogde bestemming (een officiele camping) geraakt (ze wilden me niet meer meenemen, ik zag er misschien te vochtig uit : ) en dus wild kamperen in het natte bos. Maar zie, mijn eerste betong (nacht-knaagdiertje) gespot. Volgende dag enkele korte trails langs de `Palmerston Highway`en een jonge cassowarie gezien! Dan moeizaam een lift versierd, maar uiteindelijk toch in Mission Beach geraakt. Een rustdagje en een grote wandeling en ook hier een cassowarie gezien, een volwassen vogel deze keer. Dan richting volgende `Wet Tropic  boszones`: Girungin NP Wallaman Falls section. Deze keer wel liftgeluk en al direct tot aan de camping, een dag te vroeg, dus dan maar wat doorwandelen en `wild`kamperen. Maar het overnachten is dik tegengevallen, overal bloedzuigers tot 20 in mijn mini-tentje moeten elimineren. Volgende ochtend nog minder leuke ervaring, want eentje in mijn oog en (niet voor gevoelige lezertjes) na tevergeefs te proberen te verwijderen, uiteindelijk met zout in mijn oog losgekregen. Dus ik snel terug naar camping om mijn oog te laten bekijken en dat zag er niet zo goed uit, maar was eigenlijk gelukkig uiteindelijk niet te ernstig. Zo`n beestje zorgt ervoor dat je na een prik geen bloedstolling hebt, dus als dit in je oog prikt, dan ziet je oogwit volledig doorbloed. Dus bij deze nare ervaring mijn `Wet Tropic`-avonturen beeindigd. Je kan in de regen toch in de nacht geen dieren spotten en ik had even een `veilige`stad nodig, met name Townsville. Ondertussen uitgerust (alhoewel met die voetbal om 04h `s morgens) en morgen vertrek ik al liftend richting westen, naar Darwin. Ik heb 15 dagen om deze 3000 km te overbruggen. Annelies en Thijs hoeven zich niet ongerust te maken, want er rijden om de twee dagen bussen op het traject, Dus neemt niemand me mee, dan pak ik de bus. En ik moet toegeven, het deed een beetje raar daarnet, afscheid nemen van de Australian East Coast. Ik ben dan wel veel naar de bergen geweest, maar de zee was toch steeds nabij en ik zal het toch wat missen, die zee waar ik 35 dagen op heb gezeild. Maar dus nieuwe avonturen: de outback en Darwin, totaal verschillend van wat ik tot nu heb gezien... `en je zal het fantastisch vinden` vertelden ze me hier meermaals. En die Duivels, die blijven winnen...