Grand Teton en Yellowstone National Parks zijn gepasseerd

Het was een tijdje geleden, maar in de parken was geen tot slecht internetbereik en er was veel te doen. Opnieuw onverwacht diverser en als beloning voor het wachten extra veel foto'tjes. Maar we waren dus nog niet in de parken, het was nog een eind fietsen. Na de rustdag in Riverside vertrokken en onderweg ondergedompeld in de hot spring van Saratoga (112 fahrenheit). Nog te vroeg om er te stoppen en uiteindelijk ben ik beland onder een overdekte pick-nickzone van een afgesloten snelweg-rustzone. Op deze interstate highway 80 heb ik de volledige volgende dag gereden. In totaal uiteindelijk 220 km, dus van Oostende naar Brussel en terug op de pechstrook. Op de middag was het er al behoorlijk heet (high altitude desert) en gelukkig net een benzinestation voor een fris drankje. Om 18h was het goed geweest en sloeg ik een wegel in de woestijn in om er te slapen. Net dan begon het te regenen, maar van korte duur en gaf opnieuw prachtige wolkenbeelden. De volgende dag was er dan toch een geasfalteerde driftweg, met dus slechts enkele auto's ipv elke twee seconden een voorbijrazende truck... In Rock Springs van de autostrade af richting noorden doorheen de sagebrush-vegetatie met af en toe een pronghorn-antilope of een groepje elk-herten. Uiteindelijk gestopt aan een kerkje van een klein dorpje Eden (kan het beter uitkomen?). Ze hadden er een saloon (anders was het geen 'Eden' geweest) en daar overtuigde men mij om berenspray te kopen, want vanaf verder in het noorden zitten beren overal. Ik had nog een rustdag tegoed en ben gestopt in Pinedale om daar ook 'the 4th of July' te vieren samen met de 2000 bewoners in het park. De volgende dag ontbeten in het zelfde parkje en er lag geen papiertje. Recycleren kennen ze hier niet, maar afval opruimen wel. In de grote steden natuurlijk iets minder en ook in de bermen ligt wel wat (maar toch minder dan bij ons in Vlaanderen heb ik toch de indruk). Na een tussenstop op een camping en bevoorrading in Jackson (opnieuw met fietspaden) Grand Teton binnengereden. Hier hebben ze (net als in Grand Canyon) hiker-biker sites, dus zalig om het bordje 'camping full' voorbij te rijden en een gegarandeerde kampeerplaats toegewezen te krijgen. Een zorg minder en ze hebben er ook altijd een bearbox waar je dus al je voedsel en toiletgerief en eigenlijk alles wat ruikt in te stoppen en waar een beer niet bij kan. Zo heb ik ook meer ruimte in mijn tentje. Ik kon er mijn fiets en gerief achterlaten voor een dag, zodat ik eindelijk eens een tweedaagse trektocht kon doen met overnachting hoog in de bergen. Mijn rugzakje was net iets te klein om confortabel alles wat ik nodig had mee te pakken (nadien wat rugpijn maar ik had het er voor over). En ik heb er van geprofiteerd. Naar de hoogste kampeerplaats en dan doorgewandeld tot net onder de top van South Teton, een van de drie hogere toppen in het park. Wel een domper als ik terug mijn kampplaats bereikte. Geen beer, maar een marmot knabbelde drie gaten in mijn waterdichte gore-tex bivouac. Had geen eten in de tent gelaten, dus puur vandalisme... De volgende dag lang getwijfeld of ik een hoge pas zou overwandelen, want er was een gevaarlijk stukje. Maar de schade aan het tentje was snel vergeten bij het zien van nog meer prachtig hoog berglandschap (met prachtig meer). De pas was effectief iets wat ik niet te veel meer wil doen, zeker niet zonder wandelstokken en zonder mijn goeie bergschoenen (ik heb trailrunschoenen mee). Maar 25 m passeren over een sneeuwveld aan 80 graden helling en 100 m diep en een boordje van 30 cm is dus even aan niet te veel denken... Geen foto want ondertussen was mijn gsm-batterij plat. Nog een lange wandeling door minder steile sneeuwvelden terug naar de kampeerplaats. En ja, ik zag mijn tweede beer, ongeveer 30 minuten na de start van de tweedaagse (waar ik toch 2 x 12 uur heb gestapt). De volgende dag dan toch al opnieuw vertrokken met de fiets naar een iets meer noordelijke gelegen camping in het park en dat bleek een goeie zet, want ik was nog aan het uitpakken toen moederbeer met twee kleintjes net naast me langs wandelde, echt schattig om te zien. Volgende dag nog een klein ritje en daar miste ik net een wolf. Een vrouw had net enkele minuten voor ik aan het uitkijkpunt kwam een foto genomen... Dieren zien zal altijd afhangen van toevalligheden, maar ik ben alvast tevreden. Ook de minder uitzonderlijke diertjes blijven leuk om te zien, dagelijks herten, de grondeekhoorns, chipmunks... Enkel mijn kijk op marmotten is gewijzigd. En dan op naar het volgende bekende Yellowstone. Ook daar hiker-biker sites dus ik kon rustig onderweg alles bezoeken. Eerste dag waterval en al een eerste vulkaanzone. De volgende dag vroeg opgestaan om het drukke verkeer wat te ontlopen, want naar de bekende 'old faithfull' geyser en grand prismatic hot spring (die grote kleurenring: zie foto). Op dag drie nog meer vulkaanzones en een prachtige canyon (ook prachtige kleuren). De laatste dag dan naar een vallei waar de bisons zaten (en dat ze er zaten, opnieuw zie foto's) en nog een prachtige grote vulkaanzone. In dit noordelijkste deel was de camping gesloten voor renovatie, dus ik moest nog het park uit. Er was een camping naast het stadje net naast de noordelijke ingang en dit vergde nog een pittige klim van 4 km. Zoals verwacht was de camping vol, maar een Edwin-gelukje want op plaats nr1 kampeerden twee toffe gasten die me enkele dagen al hadden zien fietsen en ik mocht er mijn tentje bij zetten. Merci Carter en Davis, het was ook voor mij tof om jullie te hebben ontmoet (nog veel visplezier...). De volgende dag verder langsheen de Yellowstone-rivier op deze leuke zonnige zondag. Ben niet meer geraakt in Bozeman, dus gestopt in Livingstone waar ik ook op een 'no tents' camping mocht blijven slapen, omdat 'bikers' (met hun tentjes) wel allemaal fatsoenlijke mensen zijn en geen problemen geven in tegenstelling tot gasten met auto's met tenten. De meeste campings zijn echt gericht op grote campervans en dat kan de jeugd (met blijkbaar dus soms slechte reputatie) niet veroorloven. Maar een carter en Davis bewijzen dat de jeugd wel positief is. Het zijn natuurlijk altijd de enkelen die het soms verkorven voor anderen. Maar genoeg moraal, want de volgende dag opnieuw verder en na een aangename rit hier aangekomen in Bozeman. Ik logeer er is een hostel, na 24 dagen opnieuw in een bed en er staat zelfs een computer dus ik tik op een klavier. Daarnet Nutella als ontbijt (eerste maal sinds vertrek) en vanavond de lokaal gebrouwen bieren proberen (enkele toch, want morgen vertrek ik op 't gemak richting volgende nationale park (Glacier). En oh ja, gisteren net mijn 8000ste kilometer gereden en dit getal net bereikt voor de fietswinkel, waar ik een nieuwe ketting heb laten plaatsen. Ik had de fiets ook al in Pinedale en Jackson laten nakijken en alle fietsmakers zeggen het zelfde, goe fietske en er mankeert niets aan... We zijn er nog niet maar twee derden is ondertussen afgefietst. Tot de volgende.